هتل

موزه‌ی ساعت یا تماشاگه زمان در خرداد 1378 در عمارتی دو طبقه تاسیس شد. طبق اسناد موجود باغ فعلی موزه که تا پیش از این در دست وراث عبدالله خان منصور بوده است، در سال 1346 توسط حسین خداداد خریداری شد و از آنجایی که این فرد به هنر علاقه‌مند بود، تصمیم گرفت آن را به یک اثر هنری تبدیل کند. وی ساختمانی از خشت و گل هتل پژوهش در آن بنا نهاد که 10 سال بعد تغییراتی در آن اعمال شد و اسکلت چوبی آن به آهنی تبدیل شد و تغییراتی درون بنا داده شد. استادانی نظیر استاد کاشی برای معماری بنا، مهندس ابتکار به عنوان مشاور ساختمان و طراحان گچبری نظیر حاج عبدالکریم نوید تهرانی، استاد فرهاد یحیی پور و حاج علی شیخی نیز در ساخت این بنای زیبا همکاری کردند. گچبری‌های زیبایی که در این بنا به چشم می‌خورد، درون ساختمان ترکیبی از سبک فرنگی و ایرانی و در سردرها و حاشیه‌ها ترکیبی از سبک قاجاریه و جدید است. از نکات قابل ذکر دیگر این است که اتاقی در این بنا وجود دارد که به اتاق اصفهانی‌ها معروف است و گچبری‌های آن کار سه برادر هنرمند به نام آقایان روحانی است. گچبری‌های اتاق اصفهانی‌ها برگرفته از اتاق هتل پرشیا تهران موسیقی کاخ عالی قاپو اصفهان و مربوط به دوره‌ی صفویه است. در اتاق تابلویی به نام تابلوی آفرینش نیز گچبری شده است. در تماشاگه زمان شما می‌توانید سیر تکاملی ابزارهای سنجش زمان را در آن مشاهده کنید، از نمونه‌های اولیه، ساعت‌های مکانیکی تا نمونه‌های امروزی‌تر.