هتل بلوط تهران و هتل بلوط
سفرنامهنویسان خارجی دوران قاجار وقتی میخواستند تهران را توصیف کنند یا وضع خانهها و خیابانها مینوشتند یا موقعیت شهر را به صورت کلی مد نظر قرار میدادند. بازار، میدان توپخانه و بهارستان تنها جاذبههای تهران آن عصر به شمار میآمدند و مسافر خارجی گزینههای زیادی در تهران برای دیدن پیش رو نداشت. اما امروزه اوضاع به گونهای هتل بلوط تهران دیگر است؛ دیدنیهای متعدد تهران توریستها را به چالش میکشند که در زمان محدود خود از کدام یک دیدن کنند. کنت دو گوبینوی فرانسوی در سال 1233-1234 دربارهی بازارهای تهران مینویسد: «این بازارها، که در فصل زمستان گرم و در تابستان خنک است، محل اجتماع قسمت عظیمی از سکنهی شهر میشود. کاسبان چهارزانو یا دوزانو روی قالیهایی در دکانشان نشسته و گاهی عابران را به خرید دعوت میکنند. آنها کالاهایشان را با سلیقهی مخصوصی چیدهاند که ما مغربزمینیها از روی آنها تقلید کردهایم. بخشی از خریداران زنان هستند که بیشتر در رستهی کفاشان و پارچهفروشان دیده میشوند.لوطیها، در حالی که کلاه را کج گذاشته و دست را روی قمه نهادهاند، از میان زنان و مردها حرکت میکنند. فروشندگان میوه، کره، پنیر، آجیل و کالاهای خود را روی الاغهای زیبا و سفید بار کرده با نواهای هتل بلوط گوناگون آواز میخوانند و در طی آواز کالاهای خود را نیز تبلیغ میکنند و آب به دهان رهگذران میاندازند. در این میان، نابینایان و گدایان شعرهایی به آهنگهای مختلف میخوانند. صحبت از اخبار روز و اتفاقات حرمسرای ناصرالدینشاه نقل محافل دکانهای بازار است».